O niełatwych początkach...

To nie będzie pełna dumy i radości opowieść o przygodzie z szyciem

Zabraknie zachwytu nad cudem tworzenia

Bez achów i ochów

Niewątpliwie gdybym posiadała ten dar byłoby mi łatwiej.

Wszyscy, którzy twierdzili, że nie nadaję się do szycia niestety mieli rację.
Nie nadaję się (!): jestem roztrzepana     i brakuje mi cierpliwości.

Ale to nie znaczy, że nie można się tego nauczyć. 

Mam nadzieję, że można

I pewnie zajmie mi to mnóstwo czasu zanim uszyję wymarzony kocyk dla Syna, zaprojektowaną w myślach pościel i podusie.
Póki co moje pierwsze próby objęły czapkę krasnala i komin na chłodniejsze dni.
  
Zaczęło się dość niewinnie: radosnym krokiem weszłam do sklepu z tkaninami. Kupiłam dresówkę i wróciłam pełna nadziei do domu...

Następnie rozstawiłam maszynę na kuchennym stole. 
Nigdy wcześniej nie miałam z nią do czynienia. 
Po kilkunastu minutach już wiedziałam, że nie idzie mi zbyt dobrze. Złamałam już igłę i przebrnęłam przez kłęby nici. 
Do tego pełne współczucia spojrzenia moich bliskich utwierdzają mnie w przekonaniu, że to nie jest moja bajka.

Ale uszyję ten komplet choćbym miała go zakładać Stasiowi tylko do lasu.

Nazajutrz: 

Uff... w końcu jest! Niestety nie założyłam kompletu Stasiowi nawet do lasu - cały dzień pada! 

Dokonaliśmy tylko przymiarki w domu

Następnym razem będzie już tylko lepiej! :)