Stasikowo: Jesień nam nie straszna

Nie oszukujmy się - jesień nie zawsze mieni się złotymi kolorami.

Nie zawsze kojarzy się z zapachem suszonych grzybów w domu, dźwiękiem spadających kasztanów.

Przede wszystkim przygnębia coraz krótszym dniem, wstawaniem do pracy po ciemku a wieczorne spacery uprzykrza zapach dymu z kominów. Musimy pożegnać ciepłe dni , wyciągnąć z szafy ciepłe ubrania, płaszcze, kalosze, które coraz częściej towarzyszą nam podczas spacerów.

Tęsknota za latem pojawia się u mnie pod koniec sierpnia, kiedy poranki i wieczory stają się chłodne. Przede wszystkim będzie mi brakować beztroskich chwil na powietrzu, kiedy wychodząc ze Stasiem nie musiałam zastanawiać się czy założyć czapkę, bezrękawnik, kalosze.

Na pewno w wielu postach wrócę do tegorocznych wakacji, które spędziliśmy wyjątkowo aktywnie.

A teraz zastanówmy się: jak nie dać się jesiennym smutkom? I czerpać samą radość z jesiennych dni?

Grzybobranie – obowiązkowy punkt w jesiennym grafiku.Odskocznia od codzienności, morze korzyści (3w1): las, rodzina, spacer. Satysfakcja gwarantowana. Uwielbiam jak Staś w kaloszach przemierza las i udaje, że szuka grzybów.

Ruch na świeżym powietrzu- bezdyskusyjnie. Najlepszy.

Dla ciała, dla ducha. A przede wszystkim dla Malucha. Nie wyobrażam sobie dnia bez sporej dawki świeżego powietrza. Obojętnie czy jest to spacer, przejażdżka rowerowa czy wesołe harce na placu zabaw.

Codziennie przynajmniej dwie godziny staram się poświęcić na aktywności poza domem.

Często wykorzystuję ułamki sekund pomiędzy zakupami, załatwianiem różnych spraw.
Odprężamy się i dotleniamy. Staś – wyjątkowo energiczny i ruchliwy egzemplarz potrzebuje przestrzeni. Zamknięty w 4 ścianach działa ze zdwojoną siłą huraganu.

Bieganie – to tylko moje chwile (nie licząc kilometrów wybieganych za Stasiem). Biegam kilka razy w tygodniu,najczęściej w lesie. Tam znajduję niesamowitą energię, power i sporą dawkę endorfin. Mój syn ma predyspozycje sprinterskie – muszę trenować, żeby za nim nadążyć.